Weźmy dowolną pustą przestrzeń i nazwijmy ją "nagą sceną". Niechaj w tej przestrzeni porusza się człowiek, i niechaj obserwuje go inny człowiek. I to już wszystko, czego trzeba, by spełnił się akt teatru.

Pusta przestrzeń, Peter Brook, 1963

 

 

Tancerz Rafał Dziemidok zaprasza widzów na swoją intymną i ekspresyjną sceniczną transformację. Czyni to poprzez intelektualny, fizyczny i emocjonalny taniec. To przedstawienie uwidacznia siłę i wrażliwość performera, który zanurza się i tworzy ruch na naszych oczach. Nie ma tu zarysowanej fabuły, metafory, nie ma również lirycznych uniesień ani autotematycznego dyskursu. Jest tylko porywająca, hipnotyczna obecność, działanie, którego w żaden sposób nie można poddać zwyczajnej werbalizacji i analizie.

 

Przedstawienie Dance(Rafał) jest częścią serii, która uwidacznia Taniec i Tancerza w ich czystej postaci. Seria skupia się również na relacji performera w stosunku do jego ciała, ruchu a także najbliższego otoczenia.

 

Poprzednie przedstawienia z tej serii, Dance(Fabián) i Dance(Maria) zostały nazwane od imion tancerzy w nich występujacych.